Gdy rozmawiamy z ludźmi, można wysnuć jeden wniosek: Wszyscy, z wyjątkiem niektórych, boją się tego co jest człowiekowi nieznane. Strach jest rzeczą ludzką, ale przecież Bogu nie chodzi o to aby się Go panicznie bać. Ktoś kiedyś powiedział, że tylko człowiek niezrównoważony psychicznie nie zna poczucia strachu, i jest w tym coś z prawdy, bo Pismo Święte (Biblia) mówi w psalmie: „Głupi rzekł w sercu swoim:” Nie ma Boga”.

Tak, niestety, w tych ostatecznych czasach są pośród nas i tacy, którzy świadomie odważają się mówić takie słowa, nie bojąc się ich konsekwencji. Dookoła nas, wśród otaczających nas ludzi, można również znaleźć i takich, którzy pragną znaleźć to czego szukają, a co jest dla nich wciąż nieuchwytne. Wierzą, że jest jakiś byt, który mógłby zmienić ich życiową rzeczywistość, ale gdy próbuje się im ten Byt przybliżyć – nie chcą po prostu o Nim słuchać.

Są też i tacy, którzy zadają dociekliwe pytania, a gdy otrzymają odpowiedź kończy się ich zainteresowanie. Są też i tacy, którzy z determinacją usuwają Boga ze swego życia, chociaż bez Niego nie byłoby ich na świecie. Słowa skierowane przez apostoła Piotra do ludzi wierzących prawdziwie w Boga, są również słowami skierowanymi do trzeźwo myślących, którzy chcą lub chcieli by poznać ten Byt, a tym Bytem jest Wiekuisty i Wszechmogący nasz Bóg – stworzyciel wszystkiego, i Jego Syn Jezus Chrystus - Mesjasz, w którym jedynie mamy zbawienie. Ewangelista Mateusz w swojej Ewangelii mówi w przypowieści o siewcy i ziarnie, które jest zasiewane jest w glebę, gdzie siewcą jest każdy kto głosi Królestwo Boże ludziom, ziarnem jest Słowo Boże, a tym, który podlewa i daje wzrost jest sam Bóg.
Jest tam jeszcze kilka elementów mówiących o tym, że słońce, wiatr i ptaki są przeszkodą w wzroście tego ziarna. To są bodaj najważniejsze elementy tej przypowieści, gdyż mówią one o ułudzie (iluzji) dobroci i bogactwie życia doczesnego, oraz o Bożym przeciwniku – szatanie, który jest ukryty pod symbolem ptaków niebieskich. Takie właśnie rzeczy dzieją się z tymi, którzy tylko dla ciekawości, dla zaspokojenie swej grzesznej natury lub innych mniej ważnych pobudek przychodzą i słuchają Słowa Bożego. Życie doczesne stanowi dla nich wartość największą – najważniejszą.
Moda, wygląd zewnętrzny, splendor, być zawsze na topie, zawsze zwracać na siebie uwagę, czy to wyglądem zewnętrznym, czy zachowaniem, zapachem, podkreślać swoją ważność muzyką tak teraz rozpowszechnioną a mającą korzenie w okultyźmie, szamaniźmie, i sięgającą swymi korzeniami aż do piekła. Ludzie za wszelką cenę pragną bogactwa, oszukując jedni drugich od wyżyn hierarchii społecznej do tych, którzy są najniżej w tej hierarchii.